ԹԻԿՆՈՑԱՎՈՐ ՄՈՂԵՍԸ
Մողեսը, որ ավազներում հարմար
տեղ էր փնտրում ձվադրելու համար` վերջապես գտավ: Նա չոր ավազի մեջ խոր փոս փորելուց
հետո, իր դրած ձվերը արագ - արագ ծածկեց` վրա
տալով ավազը:
-Լա՛վ է, որ ոչ մեկը չտեսավ,- խլշած շուրջը նայեց դրանում համոզված
մողեսը: Մի երկու ամիս համբերատար կսպասեմ, կհսկեմ ձվերս, որ թշնամի չմոտենա, հետո
ինձ նման
թիկնոցավոր մողեսիկներ կունենամ,- մտքում ուրախացավ նա:
Բայց դեռ չէր հասցրել վրայից
թապ տալ ավազափոշին, երբ խշխշոց լսեց`
դեպի իրեն էր սողում մողեսակեր օձը:
-Վա՜յ ինձ, վա՜յ, այս սառնարյուն
սողունն ի՛նձ կուտի, ձվերի՛ս վերջն էլ կտա,-
շփոթվեց, խառնվեց իրար թիկնոցավոր մողեսը: Իսկ օձը վստահորեն սողում էր դեպի որսը.
-Ի՜նչ լավ է, կարծես քաղցած չեմ
մնալու,- ինքնագոհ մտածելով:
-Թիկնոցավո՛ր, ուշքի արի,- ինքն
իրեն գոտեպնդեց մողեսը: -Վախենալով ո՛չ քեզ
կփրկես, ո՛չ էլ քո ապագա սերնդին, ապա հնարամիտ եղիր, հնարքներ բանեցրու, բա ինչո՞ւ
ես թիկնոցավոր,- որոշեց մողեսն ու ուռացրեց մաշկածալքերը:
Օձը շփոթված էր, աչքերին չէր հավատում:
-Հը՞, քիչ առաջ ոնց որ ուտելի
լիներ, հիմա ահռելի երախ ունեցող հրեշ է: Իսկ եթե՞ հրեշ է, զգուշանալ է պետք,- վախեցավ
մողեսակեր օձը: Դե եթե հրեշ է, լավ է պոչս
քաշեմ -հեռանամ նրանից,- վախեցած մտածեց ավազի վրա գալար - գալար օղակվող օձը:
Թիկնոցավոր մողեսը չէր դադարում
ուռեցնել մաշկածալքերը` պտտվելով տեղում, շուռ գալով աջուձախ, ցուցադրել իրեն, վախեցնելով շփոթմունքից սառած օձին:
-Չէ՛, լավ է պոչս քաշեմ, հեռանամ
սրանից,- որոշեց մողեսակեր օձն ու գնաց որս գտնելու:
-Ըհը՜ն, ստացվե՛ց, օձին կարողացա վախեցնելով հեռացնել ձվերիցս,- արդեն հանգիստ շունչ քաշեց թիկնոցավոր մողեսը ` համոզված, որ ինքը հրեշից էլ սարսափելի
տեսք ուներ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий