Մրջյունները

****

Արևն ինձ նման մանուկ է դարձել,

Խաղից չի հոգնում մինչ ուշ երեկո,

Աշխարհի վրա սիրտն է տաքացել,

Ամառվա շոգ է երկնքի ներքո:

Երկնքում կորած ամպի ոչ մի հետք,

Ամառվա օրն է լույսից շլացել,

Արևի տապը գիտի լիճ ու գետ,

Քամին յոթ սարի ետևն է անցել:

Տապը փորձում է ջրում հովանալ,

Բարակում գետի վզովը  ընկած,

Լողացող մանկանց խմբին միանալ,

Ու նրանց  նման  լինել սպասված:

Արևն ամառվա` ինձ նման մանուկ,

Դրսում խաղալուց ինձ պես չի  հոգնում,

Ամառ է նաև երկինքներում լուրթ,

Արև ու մանուկ` ամառվա ճոճքում....

         Մրջյունները

Օրը կարճ է,Ճամփեն երկար,

Պետք է արագ գործի անցնել,

Տուն հասցնել կանաչ  մի սար,

Մրջյունը երբ է  ծուլացել:

Տասն անգամ իր քաշից ծանր

Բեռ է տարել նա իր ուսին,

Ձկան նման լուռ ու համր`

Իր ապրուստի հոգսն իր հույսին:

Բայց հիմա տես այս երկուսին,

Նույն ցողունն են առած տանում,

Մեկը ցողունն առած ուսին,

Իսկ մյուսը ծայրն է պահում:

Մեկը մեկից  ետ չեն մնում,

Նույն ճամփին են  կոշտ ու կոպիտ,

Ներքևինը վեր չի նայում,

Վերևինը նստել է պինդ:

******
 Փոքրիկ Համոն ու բոլորը
Շինարարներ են փոքրիկ,
Նրանց բախտից լավն է օրը`
Կիսամերկ են ու բոբիկ:
Անձրև չկա,քամի չկա,
Թե փոշի ու ամպ հանի,
Գործը պիտի առաջ գնա,
Թե որ գլուխ չպահի:
Հող են մաղում,ջուր են բերում,
Փոշոտած ձեռ ու երես,
Ոտնաչափ պարիսպ շարում,
Չմտնես անարգել ներս:
Էլ  քար չկա,էլ փայտ չկա,
Հողն էլ կարծես վերջացավ,
Գործը կիսատ ինչպես մնա,
Խաղն ավելի  թեժացավ:
Աջ են վազում,ձախ վազ տալիս,
Փոքրերին ով չի ների,
Քար ու փայտ են առած գալիս`
Ումն ուզում է թող լինի:
-Ով կապրի այս նոր պալատում,
-Չէ,ասես լինի կրկես,
Ոստնեց` քանդեց բակի կատուն
Շինությունն ու -ուր ծլկեց:

ԹՌՉՆԱԿ ՈՒՆԵՄ ԳԵՂԵՑԻԿ

Թռչնակ ունեմ գեղեցիկ,
Փետուրներով հազարան,

Ձայնով քաղցր ու երգեցիկ,

Համարձակ ու անվարան:

Թռչկոտում է նա ուրախ,

Մոտենում մեր փիսիկին,

Հետո հանգիստ ու անվախ

Կանգնում շնիկիս կողքին:

Բանալիով լարում եմ,

Թռչկոտում է նա նորից,

Գիտի`իրեն նայում են,

Չի մոտենում թռչնակս ինձ:

Սպասում են ծիտիկները

Սպասում են ծիտիկները,

Թե ով կտա մի փշուր հաց,

Ցորեն հատիկ`ով է տերը,

Ով կտուցին առած գնաց:

Սա էլ հացի մի մեծ կտոր`

Փշուր-փշուր առեք` տարեք,

Կուշտ կլինեք  մի կլոր օր,

Դե մոտեցեք,մի հապաղեք:

Հացը մեծ է,դուք` թվով շատ,

Բոլորիդ էլ կհերիքի,

Սոված փորով այսքան կուշտ աչք,

Այ  քեզ ծտեր`ծտի  խելքի:

Փշուրների նրանք սովոր,

Մոտ չեն գալիս մեծ պատառի,

Ծտի սիրտ է կրծքի տակ ,որ

Վախկոտներին կպատահի….