Փետրաթափ թռչուն է երկինքը,

Օդի մեջ կան պարող  փետուրներ,

Աշխարհը լայն բացած իր գիրկը

Փորձում է մեկ առ մեկ հավաքել:

Կեսօրվա պեպենոտ երեսին

Փետուրները հպվում են անթև,

Ձյունառատ այս ճերմակ ծեսին

Փաթիլվում է երկինքը թեթև:

Իջնում է քողի պես լուսաթել

Հարսնացած այսօրվա ուսերին,

Փետուրե  նոր զգեստ  է հագել

Աշխարհը` ձմեռվա ձյուներին:

 

  

Օձը կերավ մողեսին,

Գոհ էր,կշտացավ,

Չհասած օրվա կեսին`

Ինքը կեր դարձավ: