ՖՍՅՈ

Ես կատու եմ մլավան,

Երբ քաղցած եմ ես մնում,

Թե որ կաթ տան կամ էլ` թան,

Խելոք փիսո եմ լինում:

Թե  բակում են ինձ թողնում,

Մլավում եմ ես նորից,

Դռնից հեռու չեմ գնում`

Չմոռանան դրսում ինձ:

Չմլավեմ-ինչ անեմ,

Մեկ կատու եմ,մեկ-փիսո,

Ուրիշ ինչպես ինձ պահեմ,

Այսպիսին եմ ես-Ֆսյո:

ՆՈՒՅՆ ԲԿԼԻԿՆ ԵՄ

Ես ձկնիկն եմ,նույն բկլիկն եմ,

Ինձ խաբում է նույն որդը,

Որդը պիտի այնպես ուտեմ,

Որ չտեսնի  ձկնորսը:

 ԵՍ ՀԱՎԻԿՆ ԵՄ

Ես հավիկն եմ, միամիտն  եմ,

Կուզեմ ածել ոսկե ձու,

Ձուն կտցում եմ`ոսկին գտնեմ,

Որ դառնա մեկս`երկու:

Պինդ ու սուր է իմ կտուցը,

Փշրվում է ձուն իսկույն,

Աչքիս ոսկի է դեղնուցը`

Ես  ուտում եմ այն թաքուն:

Բայց ինչքան էլ ուտեմ թաքուն,

Տատից թաքուն- չի լինի,

Ոսկե ձվի  չի հավատում,

Դաղեց  կտուցս  էլի:

ՓԱՅՏՓՈՐԻԿՆ ԵՄ

Փայտփորիկն եմ, փայտփորիկը,

Տուկ տուկ տուկ,

Ծառը  ունի իմ կարիքը,

Լավ  է-շուտ:

Իմ կտուցով հաստ  կեղևը

Փորփրեմ,

Միջատներն ու  թրթուրները

Վայելեմ:

Ծառաբնին  անցքեր անեմ

Շարունակ,

Կաղին,ընկույզ` անցքում պահեմ`

Լավ է- շատ:

Որ ձմռանը ես չքաղցեմ`

Տուկ,տուկ,տուկ,

Ջարդեմ-ուտեմ,անցքեր բացեմ`

Շատ ու շուտ:

ՄԵՂՐ ԾԱԽՈՂԸ ՄԱՏԸ ԼԻԶՈՒՄ Է

ՄԵՂՐ  ԾԱԽՈՂԸ  ՄԱՏԸ  ԼԻԶՈՒՄ Է

Մի շատ ժլատ մարդ է լինում` աչքը սրա - նրա կերած հացուջրի վրա: Ինչքան շատ է դրամ  կուտակում, այնքան ժլատությունն ավելանում է: Մի օր  էժան մեղր ծախողի տեղ է իմանում: Ինքն իրեն ասում է .

-Ես ավելորդ փող ունեմ, իսկ սա հացի փող չունի, բայց ջրի գնով մեղր է ծախում: Սպասի սրա ունեցած  մեղրն առնեմ - տանեմ թանկ գնով ծախեմ, փողս ավելի  շատացնեմ:

Էդպես էլ անում է: Օրը մի բոքոն հացով էլ  մարդ է վարձում մեղրը ծախելու համար:

Էս խեղճ վարձկանը, մեղրի առևտուրն անելիս, անընդհատ կռանում - բարձրանում է` դեռ քաղցր լեզու էլ թափելով, որ գնորդները գոհ հեռանան ու իր վաստակած մի կտոր հացը հալալ լինի իրեն: Մեղրատերը նրանից աչքը չի կտրում: Մեկ էլ տեսնում է, որ նա մատը բերանը տարավ ու լիզեց: Դա նրան ջղայնացնում է:

-Վա՛յ, ինչո՞ւ իմ մեղրից կերար,- աչքերը չռած վրա գալով, գոռում է նա էս խեղճի վրա:

-Ես քո մեղրից չկերա, մատս լիզեցի,- չի խեղճանում մեղրը վաճառող մարդը:

-Ես տեսա, որ մատով սրբեցիր ամանն ու կերար,-չի հանդարտվում մեղրատերը:

-Որ մատով չսրբեի, գետնին էր կաթալու, որ գետնին կաթար, մրջյուններ էին հավաքվելու: Որ մրջյուններ հավաքվեին, մեղրդ պիտի հարամեին` մեջն ընկնեին, սատկեին: Որ գնորդների աչքին ընկնեին մեղրիդ մեջ սատկած մրջյունները, թեկուզ մեկ մրջյուն, մեղրդ  էլ չէին առնելու: Ու դրանից հետո, որ  մեղրդ ջրի գնով էլ տայիր` տանող չէր  լինելու:

Մեղրատերը նրան  լսելով, վախենում է մեղրը չվաճառվի ու ինքը վնասով մնա: Ու այլևս աչք է  փակում սրա  վրա` ինքն իրեն հուսադրելով.

-Մե՛ղր ծախողը մատը լիզում է: ՀԱՍՄԻԿ ԱՋԱՄՅԱՆ

ԹԻԿՆՈՑԱՎՈՐ ՄՈՂԵՍԸ

ԹԻԿՆՈՑԱՎՈՐ ՄՈՂԵՍԸ

Մողեսը, որ ավազներում հարմար տեղ էր փնտրում ձվադրելու համար` վերջապես գտավ: Նա չոր ավազի մեջ խոր փոս փորելուց հետո, իր դրած  ձվերը արագ - արագ ծածկեց` վրա տալով ավազը:

-Լա՛վ է, որ  ոչ մեկը չտեսավ,- խլշած շուրջը նայեց դրանում համոզված մողեսը: Մի երկու ամիս համբերատար կսպասեմ, կհսկեմ ձվերս, որ թշնամի չմոտենա, հետո ինձ  նման  թիկնոցավոր մողեսիկներ կունենամ,- մտքում ուրախացավ նա:

Բայց դեռ չէր հասցրել  վրայից  թապ տալ ավազափոշին, երբ  խշխշոց լսեց` դեպի իրեն էր սողում մողեսակեր օձը:

-Վա՜յ ինձ, վա՜յ, այս սառնարյուն սողունն  ի՛նձ կուտի, ձվերի՛ս վերջն էլ կտա,- շփոթվեց, խառնվեց իրար թիկնոցավոր մողեսը: Իսկ օձը վստահորեն սողում էր դեպի որսը.

-Ի՜նչ լավ է, կարծես քաղցած չեմ մնալու,-  ինքնագոհ մտածելով:

-Թիկնոցավո՛ր, ուշքի արի,- ինքն իրեն գոտեպնդեց մողեսը: -Վախենալով  ո՛չ քեզ կփրկես, ո՛չ էլ քո ապագա սերնդին, ապա հնարամիտ եղիր, հնարքներ բանեցրու, բա ինչո՞ւ ես թիկնոցավոր,- որոշեց մողեսն ու ուռացրեց մաշկածալքերը:

Օձը շփոթված էր, աչքերին չէր հավատում:

-Հը՞, քիչ առաջ ոնց որ ուտելի լիներ, հիմա ահռելի երախ ունեցող հրեշ է: Իսկ եթե՞ հրեշ է, զգուշանալ է պետք,- վախեցավ մողեսակեր օձը: Դե եթե հրեշ է, լավ է պոչս  քաշեմ -հեռանամ նրանից,- վախեցած մտածեց ավազի վրա  գալար - գալար օղակվող օձը:

Թիկնոցավոր մողեսը չէր դադարում ուռեցնել մաշկածալքերը` պտտվելով տեղում, շուռ գալով աջուձախ, ցուցադրել իրեն, վախեցնելով  շփոթմունքից սառած օձին:

-Չէ՛, լավ է պոչս քաշեմ, հեռանամ սրանից,- որոշեց մողեսակեր օձն ու գնաց որս գտնելու:

-Ըհը՜ն, ստացվե՛ց, օձին կարողացա  վախեցնելով հեռացնել ձվերիցս,- արդեն հանգիստ շունչ քաշեց  թիկնոցավոր մողեսը ` համոզված, որ ինքը հրեշից էլ սարսափելի տեսք ուներ:

 

ՍՊԱՍՈՒՄ ԵՆ ԾԻՏԻԿՆԵՐԸ

Սպասում են ծիտիկները,

Թե ով կտա մի փշուր հաց,

Ցորեն հատիկ`ով է տերը,

Ով կտուցին առած գնաց:

Սա էլ հացի մի մեծ կտոր`

Փշուր-փշուր առեք` տարեք,

Կուշտ կլինեք  մի կլոր օր,

Դե մոտեցեք,մի հապաղեք:

Հացը մեծ է,դուք` թվով շատ,

Բոլորիդ էլ կհերիքի,

Սոված փորով այսքան կուշտ աչք,

Այ  քեզ ծտեր`ծտի  խելքի:

Փշուրների նրանք սովոր,

Մոտ չեն գալիս մեծ պատառի,

Ծտի սիրտ է կրծքի տակ ,որ

Վախկոտներին կպատահի….

ՀԱՆՈՒՆ ՈՂՋ ՑԵՂԻ

Ծեր առյուծը տապալվեց,

Մեկնվեց գետնին,

Մռնչոցը երկարեց

Հասավ ցեղին հին:

Հրաժեշտը տխուր էր-

Լքեցին -անցան,

Ինչ կորյուններ նա ուներ-

Նրան մոռացան:

Բորենիներն իմացան`

Եկան խմբերով,

Լեշի վրա բարձրացան,

Առյուծից խռով:

Գլուխները դրեցին

Առյուծի բաշին,

Նրա մորթին քսեցին

Շնահոտ կաշին:

Թավալվեցին-վեր կացան

Առյուծահոտով,

Իրար աչքի բարձրացան,

 Ոհմակի դեմքով:

Իրեն առյուծ էր զգում

Ամեն բորենի,

Առյուծի լեշն էր  լափում

Հանուն ողջ ցեղի:

Ամառ

Ամառ է արև

Շոգը նեղում է,

Գետը բարակել

Բայց իր տեղում է:

Գնամ լողանամ`

Հովանամ տապից,

Վաղն ինչ իմանամ

Ջուր  կմնա ինձ:

Շաղ էր եկել հատակին

Տատի եփած կորեկը,

Ով էր ասել Նարեկին

Կաթսան գցել իր նետը:

Հիմա տատը բարկացել`

Պատվիրում է հավաքել,

Նարեկն էլ խեղճ-խեղճացել,

-Դե, հո դիտմամբ չի թափել:

Մի վառեկ ոտնե-ոտին,

Կամաց-կամաց մոտեցավ,

Եկան կորեկի հոտին

Չալ ու պուտիկ երկու հավ:

Ցույց տվեցին Նարեկին

Կորեկն ինչպես հավաքել,

Բան չմնաց հատակին,

-Նարեկն ինչ լավ է մաքրել: