Ես վագրիկ եմ,թե կատու,

Պոչս ցույց տամ, տես,

Ձորս թաթ ունեմ,աչք`երկու,

Կատվազգի եմ հեզ:

Կատուներից տարբեր եմ,

Վագրերից ` հեռու,

Իմ որ աչքով քեզ նայեմ,

Նույնն ես մնալու:

Աչքիս մեկը կապույտ է,

Մյուսը` դեղին,

Երբ որ  իմ դեմ գորշ մուկ է,

Ճաքում է լեղին:

Որսը չեմ թողնում փախչի,

Կատու եմ Վանա,

Ով որ վագրիկ ինձ կանչի

Նա թող իմանա:

Ես մուկն եմ այն <Շաղգամ>ի,
Որ պապը ցանեց,
Որ առանց ինձ,իմ ուժի
Հողից չհանեց:
Պիտի գնամ ժողովի`
Մեծ պատիվ ունեմ,
Աչքի առաջ բոլորի
Կատվին տրորեմ:
Չեմ թողնի մեռնի սովից,
Ցեղն իմ մկստան,
Ճանաչում է կատուն ինձ,
Մոտիկ եմ նրան: 
Վզից զանգ եմ կախելու
Բոլորն իմանան,-
Քթից ծուխ է ելնելու,
Երբ կրակի տամ:
Թելից է կյանքը կախված`
Կրակը վառեմ,
Մոմից է կատուն հալված,
Զանգը ետ տանեմ: