Գարուն է,-ճչաց սերմը
Արթնացած ձմռան քնից,
Հարմար չէր քնած տեղը,
Ճչում էր,-բաց թողեք ինձ:
Տաքացել էր հողի տակ՝
Արբած գարնան համբույրից,
Արև-երկինք կապուտակ
Պահանջում էր մայր հողից:
Փխրուն էր սիրտը հողի,-
Քանի սերմի տվեց կյանք,
Քանի աչք պիտի շոյի,
Գույնով կանաչ-կապուտակ:
Սրտաբաց էր ափեափ
Հողը սիրով գարունքի,
Ասաց,-ծլիր սերմ իմ թանկ,
Մեռնեմ հողին քո ոտքի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий