ԵՐԿՎՈՐՅԱԿ ԼՈՒՍԻՆ

Շատ դարեր առաջ, Մարս անունով մոլորակը կռվարար ու անբարիշտի մեկն էր: Երկնքում նա շարունակ կռիվներ էր հրահրում ուրիշ մոլորակների հետ ու քաոսային վիճակ ստեղծում շուրջբոլորը: Արեգակը արեգակնային համակարգում գտնվող մոլորակների վրա   իշխանություն ուներ, բայց աչք էր փակում  այս մեկի  կռվարարությանը,  չնայած,  որ Մարս մոլորակը  երկերեսանի մեկն էր ու  Արեգակին միշտ իր դեմքի խաղաղ կողմն էր  ցույց տալիս: Երկիր մոլորակն ու այդ ժամանակ երկվորյակ Լուսին մոլորակները Մարս մոլորակի հետ չէին ուզում խնդիրներ ունենալ, այդ պատճառով նրանից հեռու էին մնում: Բայց կռվարարը, որ իր  բնավորության պատճառով  նաև Կարմիր մոլորակ էր կոչվում,  Ֆոբոս և Դեյմոս  անուններն ունեցող  արբանյակներով միշտ կռվի տրամադրություն էր ստեղծում, վախ ու սարսափ տարածելով: Մարս մոլորակը  ահուսարսափի մեջ էր պահում իրենից մեծ ու փոքքր մոլորակներին: Երկիր մոլորակը, իր խաղաղ բնավորության պատճառով, կապտագույն տեսք ուներ: Մարս մոլորակի աչքին նա Կապույտ մոլորակ էր  ու  ափսոսում էր, որ իրեն չի վիճակվել կապույտ գույնը,  բայց երբեմն նա հաջողացնում էր կապույտ մայրամուտներ ունենալ: Մի անգամ Երկիր մոլորակի ու երկվորյակ Լուսին մոլորակների մտերմությունն այնքան չարացրեց նրան, որ այլևս չհամբերեց  ու Մարս մոլորակը որոշեց  գերեվարել Երկիր մոլորակին, թեպետ չափսերով ինքը նրանից փոքր է գրեթե երկու անգամ:  Երկու Լուսին մոլորակները, որ երկվորյակ եղբայրներ էին,  հանուն Երկրի սիրո ու մտերմության, առանց մտածելու կռվի մեջ մտան Մարս Մոլորակի հետ: Այնպես եղավ, որ կռվի թեժ պահին, նրանք ուժեղ բախվեցին միմյանց  ու  ցաքուցրիվ եկան երկնքով մեկ, այնպես որ, քիչ մնաց բեկորներից մտնեին Արեգակի աչքի  մեջ: Արեգակն իր բարկությունը երկար զսպեց Մարս մոլորակի հանդեպ: Այնքան համբերատար եղավ, որ հենց համբերատարության պատճառով սպիտակ գույնի  դարձավ: Բայց Արեգակին  Դեղին մոլորակ  են ասում, որովհետև նա այդպիսին էր երևում իր ջերմացնող ճառագայթների շնորհիվ:  Արեգակն այնքան երկար զսպեց իրեն` շատ երկար,  որ անտարբերությամբ լցվեց  Մարսի  նկատմամբ, ու  որոշեց  չտաքացնել նրան: Մարս մոլորակի կրակոտ խառնվածքը  այլևս ժանգագույն երանգ ստացավ: Իսկ միմյանց բախված երկվորյակ լուսինների մասնիկները  քիչ - քիչ, փշուր - փշուր իրար եկան: Երկիր մոլորակը սպասեց , այնքան սպասեց, մինչև հնարավորինս միավորվեն ցրված մասնիկները , բայց դրանք արդեն բոլորեցին, կլորացան ու առաջվանից փոքր մեկ Լուսին  դարձան:  Մասնիկների մի մասը այդպես էլ ցրված մնացին երկնքով մեկ` աստղերի տեսքով:  Լուսինն այլևս  իր ներսում պահում էր  կորստի տխրությունը` նա այլևս երկու կես էր: Երեքօրյա մեռնումներով ու հառնումներով, մաշվելով ու նորանալով,  Լուսինը կիսվում էր  ու այլևս պահում էր իր երկվորյակի հուշը:

Արեգակն իր շողերով  փորձեց մեղմել Լուսնի տխրությունը` առատորեն լուսավորելով նրան բոլոր կողմերից, բայց զգացմունքային ու ինքնասեր Լուսինը հետ ուղարկեց Արեգակի ճառագայթները` մնալով սառը նրա ջերմության հանդեպ, չէ որ Արեգակը կարող էր կանխել իրենց բախումը և կռիվը  չէր լինի: Ու ինչքան էլ սառը մնաց Լուսինը,   ինչքան էլ  անդրադարձրեց Արեգակի ուղարկած ճառագայթները, մեկ է, Արեգակի ճառագայթների լույսից պայծառացավ ու կողքից նայողին թվում էր, թե նա իր սեփական լույսն ունի:  Լուսինը  սկսեց պտտվել Երկիր մոլորակի շուրջը` չթաքցնելով իր տրամադրությունը երկրից:  Լուսնի  տրամադրության փոփոխությունից  կախված, փոխվում էր նաև Երկրի տրամադրությունը: Լուսնի մեռնումների օրերին` ցավոտ հիշողությունների ժամանակ,  Երկրում տեղատվություններ էին, քամոտ ու անձրևոտ եղանակ, փոթորիկներ, իսկ երբ լուսինը կլոր էր, նույնիսկ քնկոտ մեկի քունն էր փախչում, ամենքը մեծ եռանդով էին լցվում:

Իսկ Երկիր մոլորակը չհրաժարվեց Արեգակի ջերմությունից ու լույսից,  ջերմանալով ու պայծառանալով նրան շողերից: Երբ Երկիր մոլորակը գտնվում էր Արեգակի և Լուսնի միջև, Լուսինը մթագնում էր  և խավարում դեմքը: 

Բայց Լուսնի վրա ընկած Արեգակի լույսը գիշերները երևելի էր Երկրին և լուսատու էր դարձնում Լուսնին, որն  ուրախալի էր և  աննկատելի  էր պահում այլևս Լուսնի սառնությունը… ՀԱՍՄԻԿ ԱՋԱՄՅԱՆ