ՎԱԽԿՈՏՆԵՐԻՆ ԿՊԱՏԱՀԻ

Սպասում են ծիտիկները,

Թե ով կտա մի փշուր հաց,

Ցորեն հատիկ`ով է տերը,

Ով կտուցին առած գնաց:

Սա էլ հացի մի մեծ կտոր`

Փշուր-փշուր առեք` տարեք,

Կուշտ կլինեք  մի կլոր օր,

Դե մոտեցեք,մի հապաղեք:

Հացը մեծ է,դուք` թվով շատ,

Բոլորիդ էլ կհերիքի,

Սոված փորով այսքան կուշտ աչք,

Այ  քեզ ծտեր`ծտի  խելքի:

Փշուրների նրանք սովոր,

Մոտ չեն գալիս մեծ պատառի,

Ծտի սիրտ է կրծքի տակ ,որ

Վախկոտներին կպատահի….

         ՄՐՋՅՈՒՆՆԵՐԸ

Օրը կարճ է,Ճամփեն երկար,

Պետք է արագ գործի անցնել,

Տուն հասցնել կանաչ  մի սար,

Մրջյունը երբ է  ծուլացել:

Տասն անգամ իր քաշից ծանր

Բեռ է տարել նա իր ուսին,

Ձկան նման լուռ ու համր`

Իր ապրուստի հոգսն իր հույսին:

Բայց հիմա տես այս երկուսին,

Նույն ցողունն են առած տանում,

Մեկը ցողունն առած ուսին,

Իսկ մյուսը ծայրն է պահում:

Մեկը մեկից  ետ չեն մնում,

Նույն ճամփին են  կոշտ ու կոպիտ,

Ներքևինը վեր չի նայում,

Վերևինը նստել է պինդ: